تخصیص منابع در ایران برمبنای اقتصاد سیاسی صورت میگیرد نه توانمندی ها و پتانسیل های مناطق.
تخصیص منابع در ایران برمبنای اقتصاد سیاسی صورت میگیرد نه توانمندی ها و پتانسیل های مناطق.
به گزارش دفتر رسانه و ارتباطات نهضت استادی بسیج آذربایجان غربی؛یادداشتی از بسیج اساتید استان آذربایجان غربی با موضوع نگاهی متفاوت به توسعه مطرح شد:
تلاش های اقتصادانان به توسعه مهم و محترم هست .
ولی واقعیت این نگاه به توسعه در ایران همیشه بخشی نگر بوده و باعث شده هر چقدر به مراکز قدرت نزدیکتر بشویم مناطق توسعه یافته تر می شود و هر چقدر از مراکز قدرت دورتر می شویم مناطق محروم تر می شود این نشان میدهد تخصیص منابع در ایران بر مبنای اقتصاد سیاسی صورت میگیرد نه توانمندی ها و پتانسیل های مناطق.
واقعیت این است سه مولفه جمعیت ، اقتصاد و محیط ساختار سرزمینی یک کشور را شکل میدهد و تا زمانیکه ارتباط منطقی بین این سه مولفه برقرار نباشد توسعه درون زا اتفاق نمی افتد.
این امر نیازمند وجود طرح آمایش سرزمین منطبق با ساختار سیاسی اجتماعی اقتصادی ایران است.
هر وقت آمایش سرزمین با نگاه راهبردی و بلندمدت از پایین به بالا را به شکل زنجیره وار و مرتبط و منسجم در ساختار سرزمینی کشور ارائه دادیم می توانیم یک قدم به توسعه نزدیکتر بشویم. چون آمایش سرزمین برنامه غیر متمرکز است ساختار سیاسی ایران متمرکز است.
این یک پارادوکس است در نظام برنامه ریزی و شرایط ژئوپولوتیکی ایران اجازه نمیدهد کشور غیر متمرکز اداره شود پس چه می توان کرد؟ ابتدا باید روی مبانی نظری نظام برنامه ریزی متمرکز شویم این پارادوکس حل کنیم یعنی برنامه ریزی را بومی کنیم و از پرداختن به برنامه های کوتاه و میان مدت بدون پشتوانه آمایش سرزمین جلوگیری کنیم.
ثانیا موتور توسعه فرهنگ است تا زمانی که 85 میلیون ایرانی اراده نکنند توسعه اتفاق نمی افتد. البته دولتها نقش آموزش و هدایت کننده را میتواند داشته باشند و نقش دولت ها را نادیده نمی گیریم.
ادامه دارد...
افزودن دیدگاه جدید